مقایسه درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی بین کودکان آسیب دیده شنوایی با کودکان شنوا

هدف: آسیب شنوایی در دوران کودکی معمولاً بر همه جنبه های تولید و درک گفتار تأثیرگذار است. به نظر می رسد افرادآسیب دیده شنوایی از برخی مهارت های گفتاری و زبانی از جمله درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی محروم هستند. هدف مطالعه حاضر مقایسه درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی اسم بین کودکان آسیب دیده شنوایی و کودکان شنوای فارسی زبان می باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد شاهدی بود که در آن 20 کودک شنوای 6-7 ساله و 20 کودک آسیب دیده شنوایی 8-12 ساله به روش نمونه گیری تصادفی ساده از میان مدارس عادی دولتی و مدارس استثنایی دولتی ویژه ناشنوایان مقطع ابتدایی انتخاب شدند. به جز کم شنوایی در دانش آموزان ناشنوا، افراد مورد مطالعه هیچ گونه بیماری یا مشکل عصبی تایید شده ای نداشتند. برای تعیین میزان و نوع کم شنوایی، به پرونده وضعیت شنوایی دانش آموزان و تأیید شنوایی شناس مدارس ناشنوایان استناد شد. برای انجام آزمون درک، از تکلیف محقق ساخته انطباق جمله – تصویر استفاده شد. در ابتدا روایی محتوایی احراز شد و بررسی پایایی آن نیز با ضریب آلفای کرونباخ %77 مورد تأیید قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و یو- من ویتنی و نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: بین نمره درک ساخت های مشتق از حرکت نحوی، در کودکان شنوا و آسیب دیده شنوایی تفاوت معناداری وجود داشت (p<0/05)درک کودکان آسیب دیده شنوایی از جمله های دارای ساخت متعارف بهتر از جمله های مشتق از حرکت نحوی بود. نتیجه گیری: پاسخ های نادرست کودکان آسیب دیده شنوایی به تکلیف انطباق جمله – تصویر، بیانگر درک ناکامل آنها از جمله های مشتق از حرکت نحوی است و تفاوت چشمگیر کودکان شنوا و آسیب دیده شنوایی در درک جمله های مشتق از حرکت نحوی نشانگر نیاز ویژه این گروه به آموزش چنین ساخت هایی است.